When I was a little girl, the only thing that I wanted to do was to dance.
Back in high school I met this great and awsome dance troup, i met the most amazing and INSPIRING people in Lucena and I met the woman who is responsible for where and what I am today.
But now, hindi ko na kilala yung mga taong naging INSPIRASYON ko at IDOL ko sa PAGSASAYAW.
Unti-unti na silang umalis at nag kanya kanya na ng landas. Naiinggit ako sa kanila kase ang tagal na nilang nagsasayaw, nakakalaban sa iba't ibang bansa at competition at nakakapag perform sa iba't ibang lugar. Tapos ganon ganon lang kung iwan nila yung taong NAGTURO, NAG-ALAGA at BUMUHAY sa kanila. Naging INSPIRASYON, GURO, at lalong lalo na ang maging INA sa kanila.
Madalas naiisip ko pano nila nagagawa yun? Wala ba silang UTANG NA LOOB? Ganon ba kadali ang KALIMUTAN at BALEWALAIN ang taong un? Sana ako nalang yung nasa kalagayan nila na nakakapag sayaw at nakakalaban dati pa. Sana ako nalang un para at least hindi SAYANG yung mga PAGHIHIRAP at SAKRIPISYO sa akin.
Nakakalungkot isipin na yung mga tao na iniidolo mo noon ay naging BASURA na ang UGALI ngayon.. :((
Anong nangyari? Nagkulang ba siya? hindi naman diba?


Nagpapasalamat ako kase may mga BAGONG TAO na dumating sa buhay ko at ng mga kasama ko ngayon. Nagkaron ulit ako ng PAG-ASA, at higit sa lahat INSPIRASYON sa pagsasayaw. Nagkaron ako ng bagong IDOL at DAHILAN para sumayaw ulit.
Kung ako papipiliin mas pipiliin ko kung san ako UNANG NANGGALING. dahil kung hindi dahil sakanya wala ako ngayon sa kinalulugaran ko.
Sana lang maayos na ulit yung lahat, makita na katulad na ulit ng DATI :(( Dahil mahirap din para sa amin ang ganitong sitwasyon. Alam naman ng lahat kung sino yung MALI.. Babaan na sana ang mga PRIDE... :(
Namimiss ko na po yung dati :(( Nakakalungkot kase ganto ang nangyari... :(( NAKAKALUNGKOT :(
Pinipili ko kung san ako mas magiging MASAYA at mas mag TATAGUMPAY sa buhay. kung ano ang TAMA...